Çocukluğum Şiiri - Reyhan Sak

Elimde elma şekeri ayaklarım toz toprak
Gözümün biri komşu bahçesindeki erikte
Diğeri kardeşimin yeni bisikletinde
Annem bağırır birazdan camdan;
“akşam oldu haydi eve”

Yıllarca yürüdüğüm yollar aynı
Her akşam eve dönüşümde aynı kapı kucaklar beni
Yazın üzerimdeki sinen kokusuyla bahçedeki hanımeli
Unutmamak gerek bir de damdaki kedi…

Dalından düştüğüm kocaman incir ağacı
Ben büyüdüm diye mi yanımda küçücük kaldı?
Oyuncak bebeğimle oturduğum tabureye
Şimdi ayaklarım bile sığamadı…

Doğduğum yıl çok eskiler de kaldı
Düştüm birden ayağım hayata takıldı
Babaannem melek oldu yatağı boş kaldı
Dedemi görmeyeli 7 yıl olmuş
Ölüm geldi onları,
Onlar da giderken çocukluğumu aldı…

08.08.08