Çocukların Korkusu Şiiri - Cafer Berçin

Çocukken
Sazlıklar arasından
Salına salına akan ırmağa
Korkulu gözlerle dalıp giderken
Kurduğum hayaller
Ve şimdi onların kül gibi savrulmuş
Hatıraları.
Irmak
Kurulmuş bir saat miydi
Yoksa o duruyordu da
Akan ben miydim.
Çile, ızdırap dolu yetim bir hayata
Gözlerimi açınca anladım.
Ulu rüzgarlara direnen bir yaprak gibi
Kurtulamazsın savrulmaktan
yerlerde sürünmekten.

Hayat bir mücadeledir kanımca
Kimi kazanır, kimine kazandırılır,
Sürünür kimi de dik yokuşlarda Bir adım, bir adım daha...
Uzanamaz eli ufukta bekleyen güneşe
Sonra kopkoyu bir karanlık kuşatır
Dört bir yandan ufkunu.
Yine de yoktur bir parça göğsünde
yeis illetinden.
Güneş elbette doğacaktır ülkesine
Onun için şafağa hazırlanmak gerektir
Tekrar kuşanır ümit libasını
Belki bu, beklenen kutlu şafaktır.
Sıyrılır prangalardan birer birer
Suçlar bağlanır sıkıca dört ucundan
Artık gülleri koklamaya hazırdır
Yürekleri ısıtan güneşin altında
Süzülür sonsuzluk ülkesine
Bir kuşun kanadında.