Çocuklarıma Hasret Şiiri - Bekir Yavuz

Öpüp sevemem çocuklarımı,
Arada parmaklık, cam bölmeler var,
Bastırıp göksüme sarılamam ki,
Arada parmaklık cam bölmeler var.

Bakarken onların o gül yüzüne,
Boyunları bükülür ağlar bakarlar,
İsterim onları öpüp koklayım,
Arada parmaklık cam bölmeler var.

Yaseminim neşeli cıvıl,cıvıl dır,
Oyun heveslisi yaşam doludur,
Ziyarete gelir boynu bükülür,
Arada parmaklık cam bölmeler var.

Yağmur’um durgun sular gibidir,
Babasını görünce koşar gelirdi,
Eli cama takıldı şaşırıp kaldı,
Arada parmaklık cam bölmeler var.

Bitecek yavrularım bitecek elbet,
Sarılacak size kalem tutan bu eller,
Ne bir engel kalacak ne de bir hasret,
İşte o zaman çatlasın o cam bölmeler.

Bekir Yavuz
8.Mart.1988.Salı
Sağmacılar cezaevi sol Blok
C.11.koğuşu. Bayrampaşa
İstanbul