Çocukları Öldürmeyin Şiiri - Mehmet Çoba ...

Katran karası her zifiri karanlığı her geceyi aydınlatan
Yıldızımsı olan gözlerinde umut dolu
Çocuksu düşleri pırıltılı
Yüzlerinde
Bir dirhem neşe kalmayan
Gün vurmuş al yanakları yanmış, kararmış
Küçük bedenleriyle dünyanın kahrını taşıyan
Çocukları öldürüp o elleri öpülesi anneleri ağlatmayın

Nice memleketleri sömürüp nicesini de kavurup-kurutan
Her anı sancılı her anı ölüm kokan
Yayılmacı, işgalci kuvvetleriyle
İnsanları kahreden
Emperyalist düzende
Aydınlık günlere doğru koşan
Mazlum çocukların günahı nedir? Söyleyin beyler
Bunun dinlisi, dinsiz mi olur hiç? Hepsi de çocuklar işte
Ey zalimler! Çocukları öldürüp annelerini zindanlara atmayın

Tank, panzer sesleri eşliğinde, mehter marşı çalanlar
Kanlı postallarla
Toprağı
Çiçekleri
Kelebekleri ezmeyi
Yaşam hakkını, gülümsemeleri geleceği kurşunlamayı bırakın

Ey kanı bozuk beyler caddelere, sokaklara kan dökmeyi
Van’ı, Muş’u, Tatvan’ı, Nusaybin’i yakmayı
Gök kubbe altında mazlum halklara
Gözdağı vermeyi
Umutları-sevgileri boy veren
En güzel en gonca çağlarında Kürdistan bakışlı çocukları
Anneleri, babaları ve sevmeyi, sevilmeyi bilenleri öldürmeyin

08.08.2016
İstanbul