Çocuklara Sevgi Şiiri - Yüksel Özbek

Ansızın dalarım yalnızlığa
Neler yok ki karanlıkta! !
Hele karanlığın ardındaki ışıkta
Onları seyreylerim hayretle.
Çocuklar ne kadar sevinçli
Yaşadıkları günden bihaberler
Koşuyorlar pervazsızca deli-dolu
Ellerinde ipler
İplerin ucunda
Uçurtma.
Gönülleri ne kadar yakın göğe
Herhalde
Özgürlüğün adını yazıyorlar
Yükseklerde.
Çocuklar,
Güzel yüzlü çocuklar
Ne kadar umutlu gözleriniz
Ya kalpleriniz:
Pamuksu sevgiyle dolu.

Güldüğünüz zaman
Özgürce uçan
Ak bir güvercin.
Ağladığınızda savrulan kar misalı
Gözyaşlarınız

Kıskanıyorum sizi çocuklar!
Bu denli mutluluğunuzu
Kıskanıyorum! ! !
Hem de
Aşkı
Bilmeden
Tadmadan
Bu denli mutlu olmanızı! ! ! !