Yaşayacaklar, hayatın zor engellerini aşacaklar;
Belki öğretmen, doktor olacaklar...
Ama her şeye rağmen ayakta kalacaklar...
Kimi zaman oyun oynar iken düşüp kalkacaklar;
Elbet ağlayacaklar, tartışıp küsecekler...
Ama ölmeyecekler, yaşayacaklar, yaşayacak...
Günleri, zaman saniyeleri hep sevgiyle;
Mutluluk, neşeyle geçecek...
Bir yüzleri değil, güldü mü gözleri parlayacak...
Ama! Ama işte, ölmeyecekler, yaşayacaklar, yaşayacak...
Narin be, Narin...
Daha ne gücü vardı ki?
Nasıl direnir, kendini nasıl savunabilirdi ki?
Kurtarılamadı, acı haberi herkesi yaktı, yıktı...
Daha kapıda seksek, saklanmaç;
Ne oyunlar oyunacaktı...
Oyundan çıkamayıp annesinden belki;
Çikolotalı ekmek isteyecekti, ama!
Ama işte, ne olur çocuklar ölmesin;
Yaşasın, yaşasın...
Kayıt Tarihi : 8.9.2024 12:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Küçük Narin'in anısına

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!