Çocuklar Yalın Ayak Yürümesin

Tarlada buğday, arp boy verip başaklansın diye
Biz, ne çıplak ne çıplak ellerle
Topraktan taş, kesek ayıkladık
Karda, kışta
Ocaklar ısınsın diye
Biz ne çıplak ne çıplak ellerle
Dışkı
Tezek topladık
Ne büyük yürektir
Yüreklerimiz
Biz
Delik deşik
Duygularla
Uçsuz, bucaksız hayallerle
Biz hep beraber yarınlara, geleceğe umut bağladık

Bebeklerde pişik, bebeklerde yara oluşmasın diye
Biz, ne çıplak ne çıplak ellerle
Ne çok
Höllük eledik
Yağmurda, soğukta
Çar çamur
Dikenli yollarda
Çocuklar
Yalın ayak yürümesinler diye
İşlenmemiş derilerden, biz ne çok ne çok çarık işledik

İtlerin havlamasından,, sisli ve dumanlı havalarda
Karanlık gecelerde
Fırtınalı günlerde
Soğukta
Ayazda
Ürkmeden
Korkmadan
Biz, ne çıplak ne çıplak ellerle
Ne çok
Çakıllara
Ne çok
Ağır taşlara yapışıp
Kanla sıvanan
Topraklarımızdan
Çakallar
Canavarlar
Kurtlar kovaladık
Ölüm
Tüm bedenlere
Girmeden
Bitmeyen
Uzun gecelerin
Sabahını beklemeden
Zulme rağmen yaşamı, özgürlüğü kucaklamak uğruna

Amansız, pervasız yaşamı umursamayan kurşunlar
Sıkıldıkça
Üzerimize, üzerimize
Biz ne çıplak ne çıplak ellerle
Ne çok direndik
İtekleyerek
Ölümü
Duvar diplerine
Kuytulara sığınmayı
Ne çok ne çok
Ezberledik
Kurşunlara dizilen
Mazlumları
Günbegün
Ne çok ne çok gördük
Özgürlüğe doğru
Koşuşumuzda
Bu topraklarda
Arkamızda soğuk ölüm, geceler avucumuzda olmasın

Mehmet Çobanoğlu
30.05. 2020
İstanbul