Çocuklar Ve Uçurtmalar

Yeşil maviye dost, mavi yeşile
Dağlar sevgiyle bakıyor gökyüzüne
Güneş gibi parlıyor çocuk gözleri
Her yanım dere, tepe, dağ, deniz, orman
Bir kelebek kanadında pırpır eder yüreğim
Yağmurun sesini duyduğum zaman

Rüzgârın kucağına oturmuş uçurtmam
Öyle ya, şimdi uçurtma zamanı
İn desem de inmiyor
- sanki söz dinlemiyor -
Ben ipini çektikçe
- bak şunun yaptığı işe -
O daha da yükseliyor

Ben de uçabilseydim eğer
Rüzgârın kucağında
Hiç inmezdim aşağı
Annem çağırsada

Bahar kuşları
Renk, renk uçurtmalar
Çiçek açmış gibi gökyüzü
Pamuk şekeri bulutlar

Ve... her yerde çocuklar
Çocuklar ve uçurtmalar...

(İstanbul. Nisan 1998)