Çocuklar dut koparmak için yarışırlar,
Kan rengini alır, bembeyaz çamaşırlar.
Dut yemiş bülbül misali şaşırıp kalırlar.
Bırakın; Koşsun,oynasın,yesin çocuklar.
Eskisi gibi bülbül konmasa da dalına,
Üzülme çocuklar gelir senin yanına.
İnan hayran kalırlar; Sarı, kırmızı balına.
Bırakın; Dut yiyerek, enerji gelsin kanına…
Uzaktan duyulur üzerindeki kuşların sesi.
Bal gibi dutundan yemek çocukların hevesi.
Sokaktaki dut ağacı çocukların en iyi adresi.
Bırakın; oynayarak gelsin çocukların neşesi.
Ne güzeldir, koyudur dut ağacının gölgesi,
Kimseyi ayırt etmez,gölgesine çağırır herkesi.
Sarı,beyaz,kırmızı dutlarla dolu olur kesesi.
Bırakın; Dut altında gelsin çocukların neşesi…
Eskiden olduğu gibi Bülbüller ötmese de acı acı.
Mahallemize güzellik katar görülen dut ağacı,
Mahallede oturanların, çocukların baş tacı.
Bırakın; Çocuklar oynasın, gitsin içindeki sancı…
Hasan Kaya
Eğitimci-Şair-Yazar
Kayıt Tarihi : 6.5.2014 10:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kan rengini alır, bembeyaz çamaşırlar.
Dut yemiş bülbül misali şaşırıp kalırlar.
Bırakın; Koşsun,oynasın,yesin çocuklar. --Hocam çocukları bizleden iyi bilirsiniz sizin mesleğiniz kutluyorum
Bırakın; Çocuklar oynasın, gitsin içindeki sancı…
Dut ağacına yakılan bir ağıt gibi... Eskiden dut ağaçları çok büyük olurdu...Şimdi bahçeler yok veya çok küçük; hele kuşların hiçbiri yok; sadece serçe ve Arap bülbülü, incir kuşları hiç yok; incir kalmadı ki!
Şiiriniz, çok güzel... 10 puan +ant. Hoşça kalın...
TÜM YORUMLAR (2)