Çocuklar Savaşa Yenildiler

Alev saçan toplarıyla geldiler
Hayalet kuşlar sardı gökyüzünü
Cehennemi yeryüzüne indirdiler,
Çocukların şaşkın bakışlarında
Gülümsemelerinde dondu yaşam.
Bir bir toprağa düşen bedenleri
Cansız birer kuş gibiydiler,
Fersiz gözlerinde soluklanan açlıktı
Açlık kadar şans vermediler
Çocuklar savaşa yenildiler.

Etin çeliğe isyanıydı bu
Ne gerçeğini bildiler özgürlüğün
Ne sahtesini tanıdılar,
Günlük işlerdendi kederleri
Zulme göğüs geren bedenleri.
Açlıklarını ninnilerle bastırdılar
Hıçkırıklarını korkuyla susturdular
Cılız,sıska,solgundular
Yıllarca acıya direndiler
Çocuklar savaşa yenildiler.

Onlar çölün çocuklarıydılar
Başka dünya görmediler,
Ne dünya ya geldiklerini anladılar
Ne yaşadıklarını hissettiler
Ölümle köşe kapmaca oynadılar.
Sevgiyi hiç bilmediler
Özlemlerini dindirecek
Ya bir lokma ekmek,ya da ilâçtı;
Çöl fırtınasının savurduğu
Yazgılarını yaşadılar,
Ana şefkatine hasret
Baba himayesine muhtaçtılar
Acılarını ölümle dindirdiler
Çocuklar savaşa yenildiler...

Ahmet TIĞLI 2002 (Sevgi Merdivenleri)