Çocuklar, Kitaplar Ve Hükümlü Şiirler! ..

I

/İhanetin rahminde piç edilirken aşklar, yavşak yüreklerde
bize mahçup anılar ve arsız küfürler kaldı, hayatın cenderesinde
kalemlerde parmak izlerimiz aleyhimize delil olarak kullanıldı! ../

II

tutukluk yapmaz cahilliğin silahı! ..

karanlığın hırsıza suç ortaklığı yaptığı vakitlerde,
bir kaç kişi düşünceyi bıçaklayıp, şiirleride vurdular imgeleride
sonra, kitapları, kalemleri çocukların ulaşamayacağı bir yerlere koydular
sokaklara iltica etti çocukların tehditkar düşleri...
yak gitsindi hepsini, yak gitsin! ..
yenilginin reddelişiydi oysa çocuklar
bu yüzden tanımı yok çocukların, örselenmenin tanımı yok! ..

’ölüm bir baş-ağrısıdır Sudanlı çocuklara’
acının bıçaklaştığı savaşlarda,
panzerler çiğnedi Filistinli çocukların rüyalarını
yarınları karanlık, gözleri dalgın, bakışları kaygılı,
ama sıcaktı, elleri çocukların...

III

sterilize edilmiş ihanetlerde, sokul aşkın uçurumlarına
tutun, tutunabilirsen

Yedek bir yasak gibi sabırsızdın, günlerin kapısında
gizli bir günah gibi yalnız, tartaklanmış bir çocuk kadar alıngan
ve kırılgan yazgısı değişmeyen kristal bir vazo kadar

sen çoğal şimdi herkes böyle azalırken
bu talan akşamlarda, sesini gasp ettiler
’anadili’ susmalarda, bağır bağırabilirsen! ..

(ya) saklı şiirler atlasında, yurtsuz acıların
ve sözcüklerle ifade edilemeyen esaretin
ve söyle sesine sığmayan, yağmalanmış türkülerini

türküler seni söylemesede! ..
türküler seni söylemesede! ..

gecenin karanlığında kirli bir aşk ertesiydin
sevmeleri kirlettiler, kimse arınmaz ihanetin kirinden
senin ömrün kundaklanır, bu puştlar pazarında
anla anlayabilirsen! ..

biri usulca, ansızın çıkagelir, ilişiverir hayatına
bu yara bere ikliminde, sev sevebilirsen

ölüm hükmünde şiirler yaz, bu kentin varoşlarına
oysa herkesten gizlediğin gözyaşların
büyüyen umutsuzluğun, kesik ve kanayan hayallerin
kimseye göstermediğin yaraların
aleyhine delil olarak kullanılan şiirlerin
hepsi hepsi, kocaman bir boşlukmuş hayat
doldur doldurabilirsen

hep kaybederek sevdin sen, kimi sevdiysen hep bir suçmuş gibi...
hayatın bütün rastlantılara ve bütün yaralanmalara açıktı
öylesine yıkık, öylesine korunaksız
hayat soyup, çırılçıplak bırakır insanı
giyin giyinebilirsen

IV

yüreğini bölüş çocukların hıçkırıklarıyla
şiirlerini kelepçelerle! ..

ölçüsüz acılarını, upuzun yollarla
özlemlerini uçurum ıssızlığınla bölüş

kitapların ve ekmeğinin arasına sokuşturduğun hüzünlerin! ..
taammüden kastedilen, yüzüne sığmayan, buruk ve savunmasız gülüşlerin

hep kenarında durduğun hayatta
sıradan bir şairin, azalmış ve daralmış imgeleriydin
ertelenen kaç intihardın buğusunda zamanın

kaç, gözdün ağlamanın önünde bekleyen
kaç, yürek, kederlerin önünde, kaç matem
kaç, szlamaksın vicdanların önünde
kaç, yanın yetim bir çocuktu senin? ..

şimdi hangi alfabe de, sessiz bir harf, hangi şiirde söz
hangi mültecinin sessiz tenhalığında! ..

ellerinde kelepçeler eskimiş, yaşayarak yeni zaman acılarını
savruldun, ölümü baştan çıkaran hükümlü şiirlerde
hayat soğuk üşümez mi anıların? ..

V

ah sevgilim bu şiirler beni adam edemedi
sessizliğe bağırıyorum şimdi
bu sürek avında, yedeğimde hoyrat sevgiler
ve sen, uykusuz gözlerimde gecenin yarısısın

bir valiz dolusu avuntuyla, Diyarbakır’a gitmekti seni sevmek
bana hep uzun yol hevesi ayrılıklar, sana acıtan unutuluşlar kaldı
oysa daha yaralarımı gösterecektim, yalnızlıktan dem vuran şairlere

bize ne kaldı? ..

telaşı ve utancıyla ilk sevmelerin
bütün gece sevişmekten uykusuz kalan
yürek ağrısı şiirlerin dışında...

bize ne kaldı! ..

/İhanetin rahminde piç edilirken aşklar, yavşak yüreklerde
bize mahçup anılar ve arsız küfürler kaldı, hayatın cenderesinde
kalemlerde parmak izlerimiz aleyhimize delil olarak kullanıldı! ../

(Birdal ERDOĞMUŞ/2009)