Çocuklar, çiçekler, uçurtmalar Şiiri - Y ...

Nereden estiyse;
İlkokulda annemin aldığı resim defterim geldi aklıma...
Tek odalı toprak damlı evimiz birde...
Evin tabanı tahta kaplıydı ve üzerine el dokuması kilim serilmişti ve yer minderleri... 



Buraya yüz üstü uzanıp resim defterimi açardım ve oniki
Renkten müteşekkil kuru boya kalemlerimle kenar süsü yapardım önce ödev defterlerime sonra resim yapmaya başlardım...
Öyle demişti öğretmenimiz, önce ödevler bitecek sonra resim yapacağız... 

Bundan mıdır bilemem ama resim bana ders gibi değil de hep ödül gibi gelirdi o zamanlar zaten resim çizme hususunda yeteneksizdim... 

Benim resimlerimde hem gökyüzü hem de bulutlar mavi olurdu,
güneş kırmızı, ay dede sarı...
Güneş sıcak olduğundandı belli ki, ona kırmızıyı yakıştırmam... 

Ama bütün çiçekleri istisnasız pembeye boyardım...
Bina yapmak istediğimde ise hep okul yaptığımı hatırladım şimdi...
Çünkü içinde yaşamak istediğim bina (ev) okulum kadar görkemli ve şık olmalıydı...

Çocuk aklı işte... 

Nereden bilebilirdim ki sonra bu şık binaların ruhsuz ve sadece betondan ibaret olduğunu... 

Denizler...
Denizler mavi olur demişti öğretmenim,
Dünyamızın küçük bir modeli olan önümüzdeki
Yerküre de bu savı destekliyordu zaten... 

Şiirdeki çocuk bir an ben oldum sanki... 

Emeğinizi ve yüreğinin içtenlikle kutlarım Sayın ÇEŞTEPE.. 

Saygılarımla... 

:))
Kaybetmekten korktuklarımız gibi...Özlemle beklediğimiz saatlerin kanadının kırılması gibi...Tıpkı büyüsü bozulan masallar gibi...Çiçek bahçelerinde koşarken düşüp dizlerimizin acıması gibi...Ama...biz çocuktuk büyüdük..Bir yanımız hep çocukluğumuzda kaldı...Korkular yerine hasretler büyüttük...Topraksız saksıları suladık durduk...Yani..koştuk yorulduk..yorulduğumuzu bile itiraf etmekten korktuk...Halla hayattaki en zor rolü oynamakla meşgulüz....Gülümseyerek yaşamak....sevgiler..

almanyada yurttan sesler korosunda neşet ertaş dinler gibi oldum özlemler hasretler anneler anneler
ölenler ahirete göçmeden içimizde ölenler vs vs
harikasınız
kayaçiçeği nazende

Çocuklar, çiçekler, uçurtmalar Bu üç varlık hayatımızın en güzel değerleri.

Çocuklar geleçeğimiz onları ç.cekler gibi yetiştirelim ki, gelecekte hiç k,msenin hiç bir şeyin himayesine görmedem uçurtmalarak kadar özgür olabilsin.

Kutluyorum sevgili üstadım. Çok özel bir konuya değinmiş kalem ve yürek.

Saygılarımı iletirken tam puanımıda bırakıyorum sayfanıza.

Bir mükemmel çalışma daha.Tebrikler

Apartmanlarda sandık gibi odalarda saklayıp büyüttügümüz çocuklarımıza vah.. vah..

diline yüreğine sağlık kutlarım bozkırdan selamlar borani

hepsi,doğal ,eşsiz güzellikteydiler bu sadelikleri hep beraber yıktık biliyor musunuz?neden,daha fazla ,yaşantıya sözde renk katmak için..ama heyhat..bu hırsa yenik düştük.! şimdi hep beraber en azından yaşamayı gerektirecek mücadelemizi yapmalıyız ..öyle değil mi? paylaşımıza teşekkürler..tebrikler..

sayın dinleyiciler saat sıfır sıfır, sıfır bir
tabiat anadan son haberleri dinlediniz,
şimdi türküler ve oyun havaları …..
maalesef tabiatı kendi ellerimizle yokedip
bir de utanmadan katlettiğimiz doğaya yeni çocuklar yüklüyoruz(yüklüyorlar).. doğanın anlamı ve yitirilişini çok anlamlı bir şekilde döküşünüz dizelere tebrikler. bayıldıııııııım. 10 puan..Gülce Şeren

herşey bir yana,
bu şiirin duygusu yeter bana....
alkışlayamıyorum hüzünden,
katliamlar yüzünden
gelelim yazım tarzına, şiirin kurgusuna bayıldım ben...

“okulların arka bahçeleri vardır,
boynu bükük ağaçlar gibi bilir misiniz.
çocuksuzdur ve sessiz.”

'pencere kenarlarında unutulmuş
ve bir kenara itilmiş saksılar vardır bilir misiniz
topraksızdır ve çiçeksiz.”

'sayın dinleyiciler saat sıfır sıfır, sıfır bir
tabiat anadan son haberleri dinlediniz,
şimdi türküler ve oyun havaları …..'

şimdi utanmazsak, kaldırabilirsek
'eller yukarı'
hoyda rinna rinna rinna rinanay!