Büyüdükçe köreriyor insan
Oysa ne güzeldi uçan gemileri
Nasıl bırakabildi mavi dünyasını
Büyüdükçe üzüyor insan
Ne çabuk unuttu güler yüzünü
Nasıl bırakabildi masum yüreğini
Büyüdükçe bencilleşiyor insan
Oysa ne tatlıydı elmanın yarısı
Ne zaman unuttu paylaşmasını
O sonsuz hayallerinden vazgeçerek
Barışı korkaklık kabul ederek
Kendinden başkasını düşünmeyerek
Büyüdükçe adam oluyor insan
Kayıt Tarihi : 27.11.2018 21:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bir kütüphane şiiri.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!