bir dut ağacının çıplak gölgesinde öylesine oturmak
izlemek batan güneşin kızıllığını düşlerle
veya yanan ateşin sıcaklığında yaslamak başımı kollarıma
günün en soğuk saatlerinde
günün en sen olmayan saatlerinde
yargılandığım tek mahkeme yalın ayak yürüdüğüm beyaz toz yollar
tek suçum çocukça sevmek
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta