Çocukça Şiiri - Özlem Çay

katıksız;
bir çocuğun
okuma bayramı sevinciydi
sevmelerim.
içi içine sığmayan geceden
sabaha kavuşma heyecanı..
sen;
aklın da tuttuğu tiratları unutan
bencil çocuk...
hüzün kadar yakındı sesim...

yalındı;
yalnızlığın sesinden dökülen,
sırma saçlı ķelimeler.
sırça fanusta beslenir
ruhumdan ruhuna ulaşırdı.
elma şekerinin kırmızısı
sarıya dokunur
mor salkımlı sözler açardı.
sen,
bahara kanan çoban aldatan,
derinlerde varlığımı
siler gibiydin...öz/