Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
o çoocukluğımızdaki yoksulyıllar şu anki yllara göre daha güzeldi çocuklukta sorumluluk yoktu insanların birbirleirne olan sebgisi bağlılığı da bir başkaydı kutluyorum
çocukca düşlerimiz vardı bizim
hayellerimiz umutlarımız vardı bizim
tükenmeyen zamanlarımız vardı bizim
tatlı anılarımzdan başka ne kaldı şimdi elimiz de üstadım aldı beni benden geçmişe götürdü bu güzelim şiiriniz yüreğinize teşekür ederim sağol
Ne güzeldi o zamanlar.Sizin şiirinizi okurken bende katıldım aranıza,arasıra kız sen çık aramızdan desenizde ,hepiniz candan dostlardınız.Bende özledim akran erkek çocukaların çelik çomak oynamaları,kızların beş taşları hiç aklımdan çıkmıyor.Bazen geçmişi küçümser gibi oluyoruzda,iyiki böyle farkına varabiliyoruz.Geçmişimiz çok değerlidir.''Geçmişini bilmeyen,geleceğini kuramaz''
Teşekkür ederim Sayın Karabulut,beni çocukluk anılarıma götürdünüz,kısada olsa,mutluluğu tatmaz güzeldir.tebrikler ,yüreğinize sağlık.Tam puan.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta