Çocuk Yaşı oniki Şiiri - Atilla Durukan

çocuk yaşı oniki
belki de ancak onüç.
gözleri hep çeperli,
elinde ekmek dilimi.
hala çocuk o,çocuk,
ip atlayan çocuk o.
sabah ana giydirir,
akşam soyan yine o.

ey sen azgın kudurmuş,
yaşın gelmiş doksana,
elin uzanmaz suya,
kadın senin neyine.

ana o anaki,kırılası elleri,
baba o baba ki, kör olası gözleri.
olmayan töre için,
rahat ve huzuru için,
üç paraya namusu ve de
olmayan şerefi için,
sattın mınık kızını.

dikkat edin analar,
zaman birlik zamanı,
el ele,omuz omuza,
gelin hep beraber,
yıkalım duvarları.
dur diyelim vahşete
barbarlıgı boğalım.

sen ey sefil,utanmaz,
nereden kaldı sana,
binlerce dönüm arsa.
hangi parayla ldın,
hesap ver bu millete.
agalık denen düzen,
düzmece uydurmadır,
üç beş kişi ugruna,
yok olan binlerce var.
devlete vermez vergiyi,
su bedava elektrik havadan,
her türlü melanetin yatagı bu düzendir.
o ortamda yetişip
gelerek şehirlere,
aynı düzeni burada
kuranlarda onlardır.

gelin birlik olalım,
yıkalım duvarları,
küçücük çocukların
dünyaları olalım.
analar,bacılar
bu vahşte karşılar
el ele vererek
hep birlikte kuralım
yepyeni dünyaları.