Çocuk Yanım Merhemim Şiiri - Sevgi Gül İ ...

Ne vakit toprak toprak üzülsem
İçimdeki kız çocuğu
Yüzümü güldürmeye çıplak ayaklarla koşuyor
Patika yollardaki ayaklarına batan çakıl taşlarına aldırış etmeden

İncecik kollarıyla kar küreğini omuzlayıp
Kefen ayrılığından sırtıma yağan
1.82 boyundaki karı kürüyüp indirdi
Kendini babasının yerine koyup

-22 derecedeki morgda buz tutan yüreğime
Sıcacık nefesini üfledi
Güneşli günlerin altını harlayıp

Kirpiklerimde ırmak ırmak akan kalbimin terine gülüşlerini mendil etti

Tarladan köye dönerken
Annesinin isteği üzerine söylediği türküleri tekrarlayıp
Acımın sesini susturdu

Tülbentimi başıma dastar yaparak
Köyümden nostalji yaşattı

Oğlumun bana aldığı balona adımı yazıp
Şiir şiir gülümsetti

Öyle iyi geldi ki

Ben hep çocuk kalayım...