Çocuk ve Sahil Şiiri - İhsan Kurt

Sahilde bir çocuk
Çocuk sahili soluyor
Kumlar üzerinde yüzükoyun
Kaçamamış insansızlıktan
Sanmayın ki oyun

Hüznümü büyütüyor biteviye
Ciğerlerin yanmasından
Bakamıyor, göremiyorum
Yaşlar gözümü örtüyor
Yüreğimin kaynamasından
İnsanlık kaldıysa utansın
Utanalım bu fotoğraftan

Bundan gayrı sahiller
Yüzükoyun çocukları hatırlatacaklar
Minnacık elleriyle ve bedenleriyle
Sanki denizin dalgalarını dinliyor
İnsanlık bu fotoğrafta kendini yiyor

Ey dünya vicdanınız mı boğuldu
Yoksa sahildeki manzara insansızlığınız mı?