Çocuk ve Okumak Şiiri - Taş İskele

Uyuşturduğun vücudunla,
Gecenin kör vakti,
Zifiri karanlık sokakta,
Önümü kesip,
Çektiğin bıçağınla,
Nasıl da isabet ettiriyorsun?

Her defasında,
Sapladığın bıçakla,
Nasıl da sektirmiyorsun masum yüreğimi...

Ölüyorum,
Canım parmak uçlarımdan çekiliyor..
Sirenler,
Çığlıklar,
Diz çökmüş, bileklerini uzatmış bir çocuk...

-Bırakın çocuğu, şikâyetçi değilim.
Vaka adli değil!
Bu vaka bambaşka vaka diyorum.

Temyizi gerekiyor verdiğim hükmün,
Oysa kamu davası peşinde savcı,
Davacı kamu,
Davalı bir çocuk...

Yoksa,
Roller mi değişmeli,
Davalı kamu,
Davacı bir çocuk mu olmalı?

Bilge Kağan’ın Türk yasası,
Türk yurdunda yoksulluk o kadar azalsın ki, fakirlik suç sayılsın hükmü,
Anayasanın değiştirilemez bilmem kaç maddesinin arasına mı alınmalı…

Haklı savcı,
Kamu düzeni...
Kamu düzenini bozuyor ya bir çocuk,

Sonu başa alsak,
Temyiz etsek,
Olay yeri incelemeden vazgeçip,
Nihai hükme geçsek...

Gelse bir tetkik hâkimi,
Canım çekilmeden.

Geliyor bir tetkik hâkimi,
İlk tanıdığım günkü kadar güzel...

Son dileği maktulün,
Maktul tanıdığım,
Ben geldim diyor…

Canım çekilmeden,
burnuma gelmezden az önce,
Hâkimim diyorum,
kaç yargıdan, hükümden sonra ;
Olay aynı,
Her şey aynı,
Sizin nihai kararınızı değiştiren ne?
Devam ediyorum,
Duruşma yok, dinleme yok, ifade alma yok..

-Biz düz okumuyoruz, diyor.
-Ben de,
diyesim geliyor,
susuyorum.

Okumak bir film şeridi gibi geçiyor gözlerimin önünden.

"Ben okuma bilmem." in esrarından bir fırt çekiyorum içime...

Cezbe ile,
Okumak; okur-yazar olmaktan öte bir şey diyorum.

Ki okumak çeşit çeşit...
İlk,
İzleyerek okuyanın tebessümü düşüyor yüreğime..

Niyet okumak,
Telvede fal okumak,
Türkü okumak,
Bildiğini okumak
Rahmet okumak,
Gazel okumak...

En kötüsü de,
Çıkıp çığırından,
Bir canın canını okumak…
...
Kontrolden çıkmış,
Uyuşmuş,
Dışlanmış,
Çaresiz bırakılmış nice yüreğin,
Her defasında,
Sektirmeden,
Toplumun yüreğine sapladığı bıçağı,

Okuyamadıktan sonra,

Okumak!...