Çocuk ve Deniz Şiiri - Mehmet Ekici (taha)

Bir çocuk sahilden baktı denize...
Elinde ufacık çakıl taşları,
Sanki hülyaları aktı denize,
Ufka saplanmıştı çatık kaşları.

Çocuk, taşlarını denize vurdu.
Denizden bir feryat yükseliyordu.
Bu hali anlamak bir hayli zordu
Eğer görmeseydim o göz yaşları.

Bir sürü laf etti; denize, suya..
Deniz, bir intikam almıştı, güya
Suyu tekmeledi çocukluk bu ya
Sonra hıçkırarak attı taşları

Ardına bakmadan koştu, hep koştu.
O gittikten sonra deniz de coştu
Her şey hüzünlüydü, her şey bomboştu
Çocuktan öğrendim bu yeni aşkı.

Ağustos 1999, Malatya