Çocuk sevinci Şiiri - Abdusselam Gidici

yorucu bir iş gününden
eve uzandığımda
denizi ilk defa görmüş gibi olsam,
evime varacağım anı düşünerek yürüsem yokuşları tek nefeste, gözlerim parıldasa
dakikalarca sonrasının bilinci ile.
içimi kaplasa bir çocuk sevinci
kapıda o incecik dantel bileği
kollarını bana açmış bir kadın
koşar adımlarla harelenerekten
sayıklasam denizin maviliğini çocuk gibi.
ona ulaştığımda unuturum
aşıp vardığım engerekli yolları, yokuşları.
yüzümü dokurum
avuçlarının içine.

başımı göğsüne yasladığımda
beni sarsa sarsa, bırakmasa kollarıyla,
gökyüzüne sarılırım.