Çocuk Sevgisi Şiiri - Osman Bulut

Büyüdüm desen de günde yüz kere;
Annenin, babanın bebeğisin sen.
Renk katarsın bulunduğun her yere;
Dünyanın en güzel çiçeğisin sen.

Kokusu sendedir kırın, ovanın,
Neşe kaynağısın mutlu yuvanın.
Sevgi ile hazırlanan kovanın,
Sabırla örülen, peteğisin sen.

Ağrımasın başın, inci dişlerin,
Tadı kaçar yediğimiz aşların.
Kokunu tatmamış, mahzun eşlerin,
Beş vakit duası, dileğisin sen.

Sonsuzdur kalbinde merhamet, insaf;
Dökülmez dilinden kırıcı bir laf.
Sözlerin samimi, fikirlerin saf,
Dünyanın kanatsız meleğisin sen.

Yüksekte dağ, enginlerde denizsin,
Yağmur kadar, toprak kadar temizsin.
Öylesine mübareksin, azizsin,
Sofraların suyu, ekmeğisin sen.

Senin için; Ninni, beşik, salıncak,
Bunlar avutmazsa hazırdır kucak.
Sen varsan bereket dolar; ev, ocak
Talih kuşu, uğur böceğisin sen.

İlham kaynağısın onca şairin,
Seninle çehresi güler şiirin.
Rüyadan güzelsin, hayalden şirin
Masalın, öykünün gerçeğisin sen.

Kalpler fethedersin yoktur silahın,
Hak nezdinde olmaz suçun, günahın.
Yaratıp, yaşatan yüce Allah’ın,
Sonsuz kudretinin örneğisin sen.