Çocuk Ruhlu Kız Şiiri - Şair Sefa Mert

Sen sensiz beni hiç tanımıyorsun,
Ben seni bekleyen bayramım Çocuk.
Burulmuş dudağın bana küsmüş gülüşün,
Anıları bir başına taşıyamazsın Çocuk.

Senin saçlarının her telinde bir telaş,
Bense artık yorgunum Tomurcuk.
Dünya kar gibi beyaz, dünya kar gibi yalan,
Büyümek dediğin, istedikçe hayal kırıklığıdır Çocuk.

Sesimi duyurmuyor, kalbindeki hengâmeler,
Oyununu bitir de gel artık muştuluk.
Gördüğün yere kadar değil uzaklar,
Uzaklar bazen yanındadır Çocuk.

Karakterimde senden bir ifade,
Güneş’in batışını izlerken şaşkınım Biricik.
Sen düşsen ben kanarım,
Üstüm başım perişan oldu Çocuk.

Aynanın karşısına geçip aşkı süslersin,
Gözlerin gözlerim olup kendini seyreder rakik.
Bayrağı çiçeklerdir sevgimin,
Papatya tacını, saçına bir gün takarsın değil mi Çocuk?