18.07.1964 Kırşehir- Mucur
Çocuğun hâli için durmadan üzülmekte,
Şükür vermek gereken Rabbini hiç bilmemekte,
Dert sandığı bu şey gerçekte bir mükâfattı,
Sabrettiği sürece kapı açılacaktı,
Bilse sonu hayırla hayırlar ile dolu,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta