Çocuk olduğum yıllarda
Çile katmer katmerdi nasırlı ellerde
Hayatın yükü katar katardı omuzlarda
Yoksulluk davetsiz konuğuydu hanelerin
Yalın ayak giderdi çocuklar okuluna
Çocuk olduğum yıllarda
İstiklal savaşı anılarını anlatırdı dedeler
Babalar ikinci dünya savaşından söz ederdi
Çocuklar hayranlıkla bunları dinlerdi
Sevgi demet demetti gönüllerde
Saygı yığın yığındı yüreklerde
Hürmet beklenen tek davranıştı büyüklerde
Senlik benlik güdülemezdi
Düşünceler ayrı olsa da
Kin nefret ve öfke yoktu insanlarda
Çocuk olduğum yıllarda
Ağaçlar bir başka çiçek açardı
Bir başka süslerdi açan çiçekler kırları
Kelebekler rengarenk uçuşurdu
Arılar saf bal yapardı kaya kovuklarına
Sünni kovan ve şekerli su yoktu
Çocuk olduğum yıllarda
Patika yollardan gidilirdi ilçeye
En elverişli taşıt aracıydı atlar
Otlaklarda koyun sürüleri dinlerdi kavalı
Kara sabanla sürülürdü tarlalar
Manda ve öküzler çekerdi kara savanı
Traktör ve pulluk yoktu
Çocuk olduğum yıllarda
Yoksulluk vardı
Çile vardı
Sevgi ve saygıda vardı
Kin ve nefret ekenler yoktu
İnsanlık vardı
İnsanca yaşama özlem vardı
Yardımlaşma vardı
Birlikte hayatla mücadele vardı
Sömürü ve ihtiras yoktu
Çocukluğumu arıyorum
Yalın ayak gezmeyi
Soğan ekmek yemeyi
Babamın yoksul yuvasında
Sevilmeyi istiyorum
Sevilen çocuk olmayı özlüyorum
Yusuf Değirmenci 3
Kayıt Tarihi : 16.8.2017 11:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Diyecek hep çok lafım olmuştur. Bilirsiniz. Uzun uzun yorumlar yazarım.
Ancak sizin bu şiiriniz üzerine bana edilecek tek söz kalmış.
İnsanlıkla beraber yaşadığımız tüm güzellikler, yüreğimizi ısıtan, yaşamı anlamlı kılan ne varsa hepsi -di'li geçmiş zamanda yok oldu. Geriye kalan tortusunda özlem var şimdilerde ama faydası yok. Geçmişler ola.
Selam Sevgi ve saygılarımla Yusuf Bey.
Dün böyleydi bu gün böyle yarın böyle
Tebrikler
TÜM YORUMLAR (10)