Çocuk Oku Bu Şiiri! ! Şiiri - Fırat Öncel

Nesir:

Bağ üzerine…

Elini göbeğine götürdü.
-Seninki niye yok dedi? Cevabı içinden biliyordu.
Dışına taşırması an meselesiydi. Daha öğrenmediği birçok kelimeyi düşündü.
-Öğrenmediği şeyi unutamaz kimse değil mi?
İsyan bu değil diye geçirdi içinden çocuk.
Havva’nın bir göbeği olmalıydı. Annesiyse…

Nazım:

Dayan bütün yenilgileri gözden geçir
Ruhu hastalıktır galibiyetin, bitince…
En ince sıvı semen!
Ya semen!

İsyan ve insan

Dayandı, titredi hüzün.
Bir olamadı bu iki kelime hiçbir zaman.
En soysuz düşlerim galibiyetin temelinde.
Islansam, çamur koksa tenim.
Ağız dolusu küfre dolandı dilim
Yenidenim
Yenidenim! !

Nesir:

'Hangi dilde küfürdür şiir? ' diye düşündü çocuk.
Damağındaki çamursu tadı dimağında hisseti.
Kan ilk defa çamurla karılmadı ki!

Nazım:

Bu kaçıncı şahitlik inkârımıza
Yanarsa tenimiz gevrek.
Düşeli çok oldu bu topraklara ihtilal cemresi.
Talanımız kalır, yalan oluruz kalanlarla.

Ey kalp unut bu küçük aklın daha adı konmamış düşüncesini
Bellediğimiz yol çamur dolu.
Bata saça saçıldı üzerimize bu kir.
Çocuk değil yastığına her gün inkâr fısıldayan.
Eğreti duruyor yüzümüzdeki bu ar!

Cismim ağır
Çocukken ölmeliydik korkunun resmi çizilmeden…
Sümüklü burnumuzu bir kez daha silelim, aleni.
Yüzünü dön tükür aynaya! ! !

Yenilen çocuk büyüdün.

Gökyüzüne attığın çeltikleri silme vaktidir.
Yatağında biriktirdiğin isyan
Kaç kişiliktir sen düşün…
Diğerlerine ait bu gökyüzü
Ebedi kiri taşımayı sürdürsün!

Yenilen çocuk, büyüdü.