Çocuk...Öğretmen...Ve Soysuz...

'Gözlüğünü çıkar” dedi, soysuz…

Adam yutkundu
Düz saçları ortadan ayrılmış ve alnına düşmüştü…Seyrekti
Yüzü ince uzundu…Narindi
Seyrek sakalı, sanki narin yüzünden dökülecekti…
Gözlüğü yuvarlaktı
İncecikti…Gözlerinde incecik bir tül gibi duruyordu…

'Paltonu da çıkar' dedi soysuz…

Üzerindeki palto şıktı…Paltosunu çıkardı adam
İkiye katlayıp bileğine asmıştı…
Takım elbisesi vardı
Kravatı o kadar yakışmıştı ki elbiseye
İnsan, bu güzellik karşısında şaşırıyordu…

Adam gözlüğünü çıkardı
Narin, sanki dalından koparılmış ince bir dal gibi elleri vardı
Elleriyle gözlüğünü, masanın kenarına bırakmıştı…

Hafiften yutkundu adam
Bir şey söylemeden, yumruğu yemişti dudağının kenarına
Adam hemen yıkılıvermişti, az ötede duran koltuğun üzerine
Dağılmıştı adam…
Sağ kalçasının kenarıyla zar zor otururken koltukta
Sol ayağını boydan boya uzatmıştı…İstem dışıydı…

'Seni vatan haini seni'dedi,soysuz...

(Adam geçmişe döndü...
Babası Kaymakamdı
Tayini doğuda bir kazaya çıkmıştı
Yokluk dönemiydi...
Çocuk üzgündü...
Kaymakam çocuğu alıp karşısına, 'bu ülkenin her karış toprağında hizmet etmek, benim için onurdur oğlum'...'sende büyüyünce böyle olmalısın' demişti) ...

Dudağının kenarından kan, sakalına sızıyor
Sonra ütülü beyaz gömleğine damlıyordu
Saçları dağılmış, yüzünün yarısını kapamıştı…
Yutkundu adam…Dudağında onurlu bir gülümseme belirdi…
Gözleri doldu adamın…

“Mesleğin ne” dedi, soysuz
“Öğretmenim” diyebildi…
Sözler san ki, onurlu bir söylem gibi çıkmıştı dudaklarından
Kana hiç bulaşmadan çıkmıştı…
Boş duvar..Duvardaki Atatürk resmi
Ve pencereden içeri sızan ışık adamın yüzünü okşamıştı…

Tam o sırada kapı açılmıştı
On-oniki yaşlarında bir çocuk kapıda belirmişti…
Adamı görünce gözleri açılmıştı
Dönüp soysuza baktı
Sonra öğretmenim deyip adamın dizlerine kapanmıştı
Adam utanmıştı…
Çocuk, cebinden çıkardığı mendille adamın, dudağında biriken kanı silmişti…

Adam çocuğun saçlarını okşadı…Göğsüne bastı
“Ağlama” dedi…”Kazaydı”
”Ayağım takıldı, yere düştüm” dedi…
Yerinden kalktı… Yere düşen paltosunu aldı
Kan bulaşmamış elleriyle, gözlüğünü tekrar taktı
Çocuğun yanağını okşadı
Soysuza alaycı bir bakış attı
Sonra, kapıya yöneldi…Kapıyı açtı
Tekrar soysuza döndü…”Öğretmenim” dedi…

Çocuk, soysuza hınçla baktı
Baba diyemedi…Soysuz utandı…Adam gitti
Soysuz koltuğun da küçüldü…

Çocuk koştu, öğretmeninin elini tuttu
Adam gülümsedi
Dudağında bu kez...Huzurlu bir gülücük vardı…