Çocuk kalsam Şiiri - Sümeyye Batu

Bilmem kaç ay,
Bilmem kaç hafta,
Bilmem kaç gün,
Bilmem kaç saat,
Bilmem kaç saniyeden oluşan dakika,
Saliselere girmeyelim bir de
Matematiğimin yetmediği rakamlarla boğuşturma beni...
Sensizlikle cezalandırma,
Yokluğunu öğretme cahil kalayım.
Bilmeyim ben ayrılık nedir.
Boyumu geçen mesafeler olmasın.
Mesafe denilen, senin sesinle son bulsun.
Gel yine !
Hasret güzel şey midir ?
Neden sevdin böylesine ?
Bu ayrılığın bedeni büyük geldi bize...
Hiç yakışmadı baksana.
Rengi çirkin bir kere,
Benim sevdiğim tek siyah senin gözlerinde,
Bilirim çok seven gitti ellere.
Gitmem deyip iz bile bırakmadan...
Adın düşüyor dilime,
Bağırmak kesmiyor.
Bu çığlıklar anlamsız.
Bu şiir benliğini yitiriyor satır satır.
Sözcükler dilime dolanıyor.
Azizim,
Böylesine yakıp geçmeyi,
Gönül duvarımı yıkmayı neden istedin ?
Benim kimsesiz bedenimin,
Tek dermanı sendin oysa ki
Gözlerim seni arar oldu şimdilerde
Kaybolmuş oyuncağını arayan çocuk misali
Delicesine, sabırla yolunu gözlüyor.
Bir şarkı daha başa sarar.
Bir yol yeniden yürünür.
Bir insan yine sever.
Bir kitap yeniden okunur.
O film yine izlenir.
Ama azizim,
Unutma !
O kalp bir daha onarılmaz,
O kalp iyileşmez,
O kalp alçıya alınmaz,
O kalp dikiş tutmaz adam !
O kalp, o kalp bir daha sevmez.
Keşke söylediğin gibi çocuk olsam,
Seni sevmek gibi büyük işlere kalkışmamış olsam.
Yoluna çıkmaya korkup, kumdan kalemde yaşasam.
Seni anlamaya çalışacağıma,
Masal kitaplarımın sayfalarına göz atsam.
Sesini dinleyeceğime,
Annemin ninnileriyle uykuya dalsam.
Seni sevmek yerine,
Bahçedeki salıncağımda ellerimi bırakıp sallansam.
Rüyalarıma giren hayalin değil de
Benim şu çok sevdiğim bez bebeğim olsa.
Uykularımı kaçıran beni terkedişin değil de
Beni kovalayan kötü cadı olsa.
Keşke çocuk olsam adam.
Keşke hep çocuk kalsam.
Keşke her sokakta seni aramak yerine,
Kaybolam yapbozumun parçasını arasam.
Keşke sen benimle kör ebe değil de
Kutu kutu pense oynasan,
Hayır o da olmaz.
Sen hiç arkanı dönmesen bana,
Beraber hayalimizde ki evin resmini çizsek,
Gülme ben ciddiyim.
Gitmek şart mı ?
Sen hiç çizdiğin elma ağacına çıkıp uyuya kalmadın mı ?
Sen hiç oyuna dalıp yorulunca muhtaç olduğun o suyu annenden istemedin mi ?
Güzel yârim...
Sen hiç biraz benim olmadın mı ?