Unut, unut
Vazgeçtim.
Unut,
Vazgeçtim çocuk olmaktan.
Mazi de neşe ve umut
Şimdiyse
gözyaşı ve ölümdü
çocuk olmak.
Unut, unut
Vazgeçtim.
Unut,
Vazgeçtim çocuk olmaktan.
Genzimi yakarken kan
yavaş yavaş unutturulan
siluete dönüştüm.
Unut, unut
Vazgeçtim.
Unut,
Vazgeçtim çocuk olmaktan.
Ve ressam
daha da derinleştirirken çizgilerimi
unuttum dilimdeki ezgilerimi.
Kayıt Tarihi : 31.8.2006 12:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Fırat Erdoğan](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/08/31/cocuk-guluslerde-huzun.jpg)
sonunda yine büyüyor ve kirleniyorsun...
TÜM YORUMLAR (14)