Çocuk Genç Büyük Şiiri - Bilal Coşar

Çocuktuk

evden kaçardık bazıları
tren hattını geçmeden
gözümüz karaydı
kavga ederdik karşı mahalleliyle
adam seçmeden

ekmeğine sürdüğümüz salçayla
piknik yapardık
sinema parası çıkarmak için
simit satardık
heyecan olsun diye tüm zillere basıp
arkamıza bakmadan kaçardık

çocuksu sevdalarımız vardı
utana, sıkıla yaşadığımız
yamalıklı pantolon giyerdik
sevdiğimizden sakladığımız

yeldeğirmenlerine kafa tutardık
tahtadan kılıçlarımızla
herkes kendinin donkişotuydu
yetmeyen aklımızla

uçurtma uçururduk bazen
çimento kağıdından yapılmış
Birde yakışıklı zannederdik kendimizi
Kafalar üç numaraya kazınmış

çamura saplanan çarıklarımız vardı
malum o zamanlar her taraf kârdı
Akşama kadar terör estiren arkadaşım
babasından dayak yiyeceğini bilir; ağlardı

parçalarcasına koşardık göğüs kafesimizi
eziyetliydik, tüketirdik analarımızın nefesini
öyle ki; nerdeyse bırakmayacaktık
nenelerizde torun sevgisini

Gençtik;

korsan vakıflara takılırdık
darabaları indirilmiş
ve sabahlara kadar sohbet
imanıma sindirilmiş

kavgalar büyümüştü
yel değirmenleri artık güçlüydü
bize haber vermeden üç kişiye dalan
arkadaşım bıçaklanarak ölmüştü

Kimimiz öksüzdü artık
Kimimiz yetim
Kimi kimsesiz kalmıştı
Hayat bu nitekim

Yazılmamış sevdalarımız olmuştu; destanılaşacı
Resmedilmemiş Monalisalarımıza
Affedilmeyecek günahlarımız birlikte
İşleyen kanımıza

herneyse....
ver-yansın sözcükler,
al-kalsın imgelerim!
iz bırakmış simgeler olsun say bizimkisi
dillere dolanan
ah-yandım öğmeler
zora gitmez sövmeler olsun say bizimkisi
bitmeyen acışmalar
az-daha istemeler
sonu gelmez hikayeler olsun say bizimkisi

Ve büyüdük

Adam olduk yani adam derlerse
Kimimiz genç yaşta toprak
Kimimiz gurbetlerde helak olduk

Ama;
Ne unuttuk
Ne unutulduk
Birimizin burnunun kanadığını duysak uzaklarda
İçin için ağlarız

artık hiçbirimiz olmasak bile
Anılarda Yaşarız....