Çocuk Gelinler Şiiri - Sinan Karakaş

Damla damla yanağına, akıyordu gözyaşları,
Baktım ki boynu bükülmüş, belalı gibi başları,
Allah'tan başka bulunmaz, hallerini anlayacak,
Bir gün evde hastalansa, evde bulunmaz aşları.

On beş yaşında evlenmiş, şaşmış feleği gelinin,
Bir de hayırsız bir koca, hadi gelin de evlenin,
Ana ölmüş babası da, sorumsuzsa evlen derler,
Söyleyin ne yapsın bu kız, hadi sizler bir şey deyin.

Annesi çocukken ölmüş, babası ise duyarsız,
Anlaşılan evlendiği, evet koca da ayarsız,
Üstüne üstlük kuma var, üç çocuğuyla beraber,
Kocasına tükürseniz, yüzünü silecek ar'sız.

Daha kendini bilmeden, on yedi de anne olmuş,
Ne yazık fukaralığı, gelin kucağında bulmuş,
Koca desen çalışmıyor, evlerinde aş pişmiyor,
Dört çocukla çocuk gelin orta yerde kalakalmış.

Büyümeden anne oldu, neler umdu neler buldu,
Hayırsız koca yüzünden, çocuk gelin sanki duldu,
Ne anadan bir gün görmüş,ne de bir mektebe gitmiş,
Gelinin büyük şehire, göçü sonradan duyuldu.

Çocuk gelinler olmasın, bırakın onlar büyüsün,
Evliliğin girdabında, bu gelinler nasıl yüzsün,
Kendisi otuz beşinde, evladı yirmi yaşında,
Evladıyla aynı yaşta, evlat nasıl söz dinlesin.

Çocuk gelinler ağlıyor, yetişiniz imdat diyor,
Ağlamamak mümkün değil, çocuklar elden gidiyor,
Cehalet çizmeyi aşmış, gelmiş boğaza dayanmış,
Sahipsizlik insanları batağa doğru itiyor.

Geriye dönse perişan, kalırsa gücü yetmiyor,
Yaşadığı bunca ömür, baksan beş para etmiyor,
Sahipsiz çocuk gelinler, kurt kapanına kısılmış,
Fakirlik kuduz it gibi, hoşt deseniz de gitmiyor.

Ey yazımı okuyanlar ey sözümü dinleyenler,
Çaresizlik içindedir, bilin ki çocuk gelinler,
Sakın ola küçük yaşta kızları gelin etmeyin,
Bir gazetenin altında, bunlardır sessiz ölenler.

Çocukk gelin İnsaniye, yazar mısın beni dedi,
Şu gördüğün çocuk gelin, çok bedelleri ödedi,
Yüreğim dağlandı benim, gözyaşım içime aktı,
İnsani çocuk gelini, hem ağladı hem dinledi.......İNSANİ