Çocuk Diyen Göz Bebegi Şiiri - Seyfi Karaca

Sende yoktun hiç iddası olmayan koşuların yolunda
Vızırdaklarda yoktu
Takla dönen,
Taşı taşa vuran değirmen
neyi ögütüyordu
bilinmiyordu
Yeni anne ve baba adayları sazan gibi susunca
Alınan uzun söylevli öğütler ümperi
Abartılı övgüler dörde dörtlük kusursuzun,
Nasıl bir zamanın korkak hükümdarı olacaklardı;
bilinmiyordu...
Çocuksuz Sokakların sessiz tarafları gittikce tercih edilen seylerin en basinda gelirken
Bilinçsizligin beyliği diğer şeylerden üstün gelmek için
köşelerini kucaklıyordu elleri boşlukta kalan soğukluk
Görünmeyen gizlerimizin parmak kadar kirli düşüncelerden doğarak
Bileğimizi büken örümcek..değildiyse
.......ahtapot
Yuvarlana yuvarlana gidişlerle Hayatin tümünü, i
steksizlik kadar hakiki ve agır
Kime sahip cıkıyordu zehirleşmiş arzularimızdan, kimi kolluyordu,
Yaban yüzümüzü ondan döndüğümüz ötesi olmayan zaman
bize herşeyden çok destek veren,
provalı adımlanmış ayaklarımızın arasında dolaşıp duran yorgun ökçeler
rehin alınmış gibi saf ve son ayar
göremezken gözlerini
içindeki kendi hala cocuk
.......... diyenden
bebeği

Seyfi Karaca...Agustos / 08