Düşleri pembeydi,
Gelip giden sancılarının
Çocuksu sevincindeydi…
Çocuk, anneliğe yabancı!
Heyecanı ve kaygısı
Titretiyor sütü bereketli bedenini…
Çocuk gülüyor!
Bir oyun zannediyor her hal
Hayata üremeyi…
Çocuk rüyalar aleminde
Deşilirken bedeni
Yeni bir can veriyor candaşlığa…
Çocuk doğurdu!
Tarifsiz bir güdü
Sardırdı bebeği, çocuk anneye…
Baharının yirmi ikisinde
Çiçek açar bahçesinde bir düşçünün
Çocuk, anne olunca…
4 haziran 2007 saat:23:05
Kayıt Tarihi : 10.6.2007 18:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
4 haziran da güzel bakışlı kardeşim anne oldu. Bu benim dayı oluşumun müjdesiydi. Farklı ve ilk defa yaşadığım mutluluğun ve baharının 22 sinde bir anne oluşun çelişkileri ve bocalaması içindeydim ve bu dizeler döküldü düşlemimden sizlerle paylaşmak istedim....
TÜM YORUMLAR (2)