Çocuk Şiiri - İzzet Akın Tütüncüler

duygular çekilince
hayallerin un ufak olduğu kumsal
biraz da ben anlatayım
sen uzaklaşmadın sadece
ben de kaçırdım keskin kayalardan kırılmış taşlarımı, uyumsuz yanlarımı
mutsuz ve  kimseyi görmek istemeyen
acıdan kavrulduğu için hızla suya koşan  
kesikler içindeki yosun kokulu çocukluğumu
o sonsuz esintinin yorduğu
göğüs kafesimden tekne,
suyun içinde ama kurumuştu.
rüzgar ve güneş yanığı tenimdeki
sevdaları unutmak için
bir o kıyıya bir bu kıyıya
kaç kez kendini vurdu.

akıllanmaz aklım
akılalmaz hayallerimle
babamın elini tutup yürüdüğümmüş
en olgun çağım
ne zaman ki süs havuzlarında yüzmeye başladım
sonrasında hep yaramaz ve telaşlıydım

panayır kurulan parklardı  gençliğim
rengarenk  büyülü ve  coşkulu
güzel şeylere ve
gözlere inanırdım
kaybetmeye böyle böyle alıştım.

şehir  büyürken  ben de büyümüştüm
özlediğim birkaç mutlu anı
hep aynı sokaklardan geçerken
denize dökülen hüzünlerimin
değişmeyen kokularıyla
beni aynı yerlerde karşılardı.