Çocuk Şiiri - Zeliha Bicer

Çocuk
Bilmezsin sen
Pantolunu yamalı
Ayakkabısı pençeli
Insanları
Aşa ekmegi banıp
Ikiyuzelli gram kiymayla
Yapilan yemekleri
Herkes birbiri ile
Selamlasırdı
Kimse kimseye
Kin duymaz,
Hor gormez zamanlardı
Neyi yediği
Neyi giydiği degildi düstur
Çocuk
Bak simdi
Elinde tablet , telefon
Dalmışsın sanala
Etrafinda kim aç yatar
Kimdir hasta olan
Sevgi denen duygudan
Haberin var mı
Paylaşmanın mutluluğu
Çaldı mı kapını
Çoğaldın m>
Güldükçe sen
Son donemectir bu
Insanca yaşamak
Insan olmak
Attiğın adımda
Koca dunya yaratmak
Bırak elindeki , yüreğindeki
Sahte ne varsa
Ele el
Yüreğe can ol
Mutluluğun
Asil sırrı budur..