Çocuk... Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Çamurlar içinde oynayan çocuk…
Kal böyle çocukluğunda, sakın büyüme,
Sakın izin verme dünyana dokunmalarına,
Seni değiştirmelerine,
Sana ıvır-zıvır öğretmelerine.
Tüm güzellikleriyle tahsis et
Bütün bir evreni
Kendine.

Bilye oyna aşık oyna, çizgi oyna,
Saklanbaç oyna, top oyna, köşekapmaca oyna,
Ne kadar oynarsan o kadar doyma,
Oyna akşamların dar vakitlerine kadar,
Yerler mühürlenene, kapılar kilitlenene kadar oyna,
Nasıl olsa; bir bu günler kar kalacaktır
Yanına.

Senin oyunların güzel, düşüncelerin saf,
Senin gündüzlerin haşmetli,
Düşüncelerin alabildiğine renkli.
Ne yaşamın zorlukları kar eder tenine,
Ne ekmek derdine düşersin,
Ne de su derdine.

Kal böyle kalabildiğince, büyüme sakın,
Eline düşme çıkarların, tezgahların, hesapların,
Varsın ayakların çamurlu olsun,
Varsın saçların dağılsın öteye-beriye,
Varsın kirli kalsın elin-yüzün,
Bir temizliği yeter o körpe yüreğinin,
Sen bir başına sahibisin
İstediğinin.

Senden başka kim kral olabilir isteyince?
Kim melekleşebilir,
Aya kim dokunabilir parmağıyla,
Kim şekiller çıkarabilir bulutlardan,
Kim üstünde yürüyebilir denizlerin,
Kim ulaşabilir senden başka Kaf Dağı devlerine?
Sen o körpe dudaklarınla can bile verebilirsin
Ölüme.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
MİTİL OSMAN isimli Serbest Şiirler 'inden > 21-22/100)