Çocuklar gibiydik dün,
İp atlardık,Bisiklete binerdik...
Hepimizin bir Dayısı vardı sırtımızı dayadığımız,
Hepimizin sevgili duyguları vardı yanıp tutuşturan bizi! ...
Kah İstanbul,senindi Kah İzmir benim,
Nasıl olsa bir kuş uçumluk mesafelerdi şehirler,
İsim, Şehir Herşey bizim içindi.
Çocuklar gibiydik dün,
Çocuktuk, gibiydik, ikisiydik,
Sevdalanmamız pupa yelkenlerin rengineydi,
Ormanın en çok ağaçkakanını severdik,
Heidiyi Peteri Ve Büyükbabanın o yaman Sedirlerini Kulübesi önündeki,
Vikingleri ideolojilerini Babanın zeki çocuğa ihtiyacını en çok...
Çocuklar gibiydik dün! ...
Çocuktuk,gibiydik.
Kayıt Tarihi : 9.1.2012 13:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
çocukluk gibisi varmı!
![Ulkar Cenger](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/01/09/cocuk-507.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!