ÇOCUK… 18.05.2011
Hangi çıkar için bombalar yağıyor,
Ölüyor dört bir yanında Dünyanın,
Libyalı çocuk. Senden on sene önce,
Iraklı çocuk. Senden kırk sene önce,
Kıbrıs’ta, diri diri gömüldü yerin dibine,
Vietnam da, elli bir sene önce yandı,
Altmış altı sene önce Hiroşima’da,
Doksan sene önce öldü Anadolu’da,
Süngülerin ucunda, ana rahminde,
Ölü çocuklar coğrafyasında destan,
Ne haldeyiz bak; ne halde yeni doğan,
Vahşice tecavüze uğrayan, kızlar, analar…
Analar giden bebelerin dilsiz yasında,
Acısını süpürmek için kapıyı açtığında,
Kahrolan, utanan yok mu insanlığından,
O ki masum ve pak, onlar ki sabi sübyan,
Suç kimde, çocukluk, beynimize kazınan,
Ölmenin ne olduğunu bilmeden, anlamadan,
Bir çuval yıkım, bir çuval suç, emperyalizmden,
Çocukları düşünürüm, her dakika ölüme giden,
Kurtaracağız anaları gemi meçhule gitmeden,
Sevgiye, dostluğa, arkadaşlığa, umudu bizden,
Bebekler gülecekti, anaların gözleri boncuk,
Yaşayacaktı, bulmasaydı parayı Lidyalı çoçuk…
Kayıt Tarihi : 20.5.2011 16:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anımsadığım ve yaşamım içerisinde, önce filistin, ırak ve şimdi libyada katledilerek öldürülen çocukların ve 'ANA' larının acılarının, sayın Tuncel KURTİZ gibi kocaman insanın geçit yok şiiri okumasından sonra.Etki altında kaleme aldım.
TÜM YORUMLAR (2)