Güller içinde kimsesiz bir çocuk gözleri çok uzaklara dalan.
Sesi kısık konuşamıyor derdini anlatamıyor anlatsa da kimse anlamıyor.
Kirpiklerinden akan birkaç damla yaş.
Çok uzaktan konuşup anlatmaya çalışıyor haykırarak içindeki isyanı.
Üstü başı yırtık kir pas içinde ama anlı açık onurlu bir çocuk.
X X X X X
Dünyaya küsmüş yaşamına kızmış.
Kimsenin olmadığı bir dünya.
Gidenlerin ardından ağlamayacağım.
Sesimin çıktığı kadar suskun başım öne eğik.
Yalan yanlış yaşamaktansa kimsesiz olmak….
Kayıt Tarihi : 23.3.2011 18:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Düşüncelerle yazılan şiir
![Kenan Dertsiz](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/03/23/cocuk-469.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!