Çocuk Şiiri - Fatih Yazıcı

Anne yolculuk dedin ve içimi kanattın tertemiz ellerinle,
ırmaklara adamıştın bütün çocuklarını biliyorum,
kendine ait olan bu korkunç boşluğu paylaşayım istedim,
güvenmedin ya da dayanamadın çocukluğuma....
Sürükleniyorum yedi gün yirmi dört saat,
kaybolan çocukluğumu yeni baştan yaşamak için.
Erken büyüttün beni acılarla farkındayım,
kör olduğumu söyleyemedim sana için burkulur diye,
ve alıştım anne alıştım yokluğunu yaşamaya...
Elim bileklerimden ince,
bir at koşuyor terler içinde,
uzayan sakallarım,kirlenen tabaklarım
hasretle yanıp tutuştuğum günlerimi,
sana yazıyorum anne sana yazıyorum....
Bu çocuk ne kadar da çok büyümüş diyeceksin belki,
tanırsın beni merak etme anne tanırsın beni,
seni bütün annelerde arayan tedirgin yüzümden tanırsın...