Çocuk 2 Şiiri - Eymen Özgüven

Akşam evine gidince belki yoktu bir aşı ama
Mutluydu çocuk
Sabah erkenden kalkar
Bir durak başında açardı tezgahını ama
O vakitte cinden uyaniktı çocuk

Gocunmazdı hiç temizlerken gün boyu
Elin kunduralarını
Bazen kendi yaşıtlarınınkinide temizlediği
Olurdu .
O an bir şeyler takılırdı boğazına lakin
Akşam hasta anasına vereceği para
Onu hemen sustururdu.

O aslında bir çocuk değildi,daha o yaşta
Büyümüşte Küçülmüş bir herifti.
Belki yoktu esmer yüzünde bir tutam sakalı
Ama
En azından bir şerefi ,bir namusu vardı,
Çalışıyordu.
Bunun farkındaydı zaten bundan mutluydu
Kimileri onu da yapmıyordu