Çocuk 10 Uyaroğlu Şiiri - İbrahim Çelikli

“-Hacı Emmi ha(y) di
çocuğu annadık da
aramızda garıdan gorkan
gılıbıklar var
onnarı netçez”
“-ne! yani sen garıdan gorkmayon mu”
……
“-ulen garıdan gorkulma mı olum
sen gece horul horul uyuyon
o ayakda
ümüğünü sıksa neyde bilin
ekmeğ(i) ne sıçan zehiri garışdırıvısa
nerden bilisin
o takike cartayı çekersin
garıyna zıt gedili mi len
ben canımı yolda bulmadım arkadaş
sen uğraşcağsan uğraş

beri başdan çocuklarıyın anası
sen görüyon ağşamdan ağşama
o çocuklarıyın başında
atışmaya gaksan
kime arka çıkarlar
helbet ona

sonura;
zabah gakıyon, ekmek
öylenneyin ekmek
akşam ekmek
öğüne goyan kim! garın
iki damla zehir damladıdıvısa
neyde bilin,
kendin işmediğine
kim fetva veri
nalları havaya diker,
nerden geldiğini
bilemezsin valla
onun uçun otur oturduğun yerde
kert-körtlüğün alemi yok

sen kendini efe bilceğmişsin efe bil
emme eve varınca
efeliği bırak
efe cepkenini
cümle gapısının dışında çıkarmadan
eve adımı atmaycan”