Çocuğun duası Şiiri - Emirhan Cesur

Bir karanfil,
Kopuyor diye ağlıyor.
Beyaz bir gül kirlenmiş,
Taşıyor endişesini karanfilin.
Aç gagalar,
İzliyor aç bir yetimin gölgesini.
Ve karanfil ağlıyor,
Diye, yenilebilir değil..
Bir el uzansa da semadan,
Sema olmasa da olur,
Yerden bir el tutsa ayaklarından,
Acıma denilen hissin,
İnsafında,
Yardım etse,
Yardım etse yetim karanfile.
Bir çiçek su,
Bir su çiçek,
Değil bir gümüş tepside,
Altın bir öğün.
Ufak taze,
Hattâ belki de,
Kuru bir ekmek..
Yıllar sonra üzerine,
İnsanlıktan binyıllar sonra,
Üzerine romanlar yazılsa.
Şarkılar dizilse insanlardan sonra,
Unutulmasa, fakat isimsiz bir kahraman,
Olarak hatırlansa..
Yetmez mi?
Bir çocuk doğsa onyıllar sonra,
Ve savaş ismini unutan insan,
Barış dahi koymadan,
Merhamet koysa.
Her insan bir çiçek olsa,
Her arı polene varsa,
Bir mağarada kimse susuz kalmasa,
Eminim tüm dertlerimiz biterdi,
Bir yardım edip,
Bütünleşip,
Bir olsak.
Hani derler ya,
Bütün dualar kabul olur.
Kabul olsa,
İnsanlar daha iyi olur,
Olursa,
Olsun.
Olmasını istiyorum,
Bir çocuğun ürkek bir şekilde,
Kendinden çok küçük bir bebeğe
El uzatıp,sevmesi gibi, olsun.
Böyle istiyorum olsun,insanlık!