Çocuğumuz Olmasın

Elbet her kadının çok isteği;
Ve hayalidir " Anne " olmak;
Ama işte biraz sorumluluk istiyor;
Benimle yuva ve bir ömür kurmak...

Çokta olmasa bazı fedakarlıklar istiyor;
Benim yaralarımı sarmak;
Elimi, elimi tutmak...

Acaba sizinkiler ne der?
Ne yapar ve bunu nasıl karşılar?
Hayatın bana engel çıktığı gibi;
Onlar da bize engel çıkar mı?

Sen, siz benim bu yaşıma bakmayın;
Sen, siz benim bu yaşıma aldanmayın;
Ben de bir çocuktan farksızım!
Susarım, su isterim...
Açıkırım, yemek isterim...
Tuvalet ihtiyacım gelir, beni tuvalete koy derim...
Çocuğumuz olmasın desem;
Sana çok mu ağır gelir?

Merak etme seni kendim gibi kısıtlamam;
Sana bana kesilen cezayı yaşatmam;
Sen özgür olursun, ben evde beklerim...
Ben sadece sana benim olduğun için;
Yalnızca dua, şükrederim...
Çocuğumuz olmasın desem;
Hata mı ederim?

Bir yerde, bir dostumuzun kucağında çocuk görsek;
Gözlerin dolar mı? Kalbin sızlar mı?
İç sesin ah çeker, keşke, keşke der mi?

Ailen, ailen beni sever mi?
Bana değer, saygı gösterir mi?
Anneannen, babaannen, halan teyzen;
Bana bir şey der mi?

" Şu hayatta her şeyimiz olsun;
Ama, ama çocuğumuz olmasın;
Sana, bana, bize bir yükte o olmasın...
Ne olur, yalvarırım ne olur;
Her şeyimiz olsun ama çocuğumuz olmasın... "