Akıllı telefon akıllı telefon diye diye, sonunda bana o telefonu aldırdı benim oğlan. Tabi bütün arkadaşlarında da var ayrıca, onda olmadı mı utanıyor sıkılıyor çocuk. Oğlum diye de demiyorum Berkay iyi çocuktur. Hanım da bana hep söylenip duruyordu ''Şevket bu çocuğa da iyi bir telefon alalım bak.'' neyse kısmet oldu da aldık eninde sonunda. Teşekkür etmekten dilleri aşındı çocuğumun, helal olsun ama...
Ben de daha yok akıllı telefon, ama oğluma aldım hem de en iyisinden, en akıllısından. Olsun, onda olsun, ben de olmasın zararı yok. Ben de sonra belki ucuzlarsa alırım... Hem biz büyükler teknoloji özürlüyüz biraz, her bir şeyi hemen kavrayamıyoruz, onlar ise hemen kapıyorlar. Bana bir alo demek bir de mesaj çekmek yetiyor, onlar ise neler neler yapıyorlar küçücük telefonda... İnternet'e bağlanıyorlar, whatsapı kullanıyorlar. Gruplar filan oluşturmuşlar, mesajlaşıp duruyorlar...
Bizim oğlana akıllı telefonu alalı neredeyse bir ayı geçti, geçti geçmesine de oğlanda bir garip haller olmaya başladı. Bakıyorum iki üç günde bir, sakatlık geçiriyor. Allah Allah! Şaşırıp şaşırıp kalıyorum ben de... Öyle ya birileri ile kavga mı ediyor? Yoksa elinde ki telefonu görüp de bazı zibidiler almaya mı çalışıyor? Bir türlü anlam veremiyorum, oğlumun başına gelenlere... Delikanlı da hem de cüsseli öyle Karamürsel Sepeti gibi tıfıl, eciş bücüş bir bebe de değil... Kolay kolay iki üç kişi ile bile boğuşsa altta kalmaz...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta