İki bin beş mevsim günlerden hazan
Işıklar karardı ey Çobanoğlu
Aşkın irfanına aşk koydun ozan
Renklerin göğerti hey Çobanoğlu
Erdem sofrasına çok azık verdin
Nerelere gittin ne idi derdin
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
