Çobanla Üç Öğretmen Şiiri - Kazım Karagöz

Bir köyde üç öğretmen bir gün ava gitmişler,
Bir çobana rast gelip oyla sohbet etmişler.
Torbasında görünce seccadenin ucunu,
Körü körüne iman... Bir sınayalım şunu!
Ne de olsa kendileri çok şeyi biliyor,
Dünya nasıl oluşmuş, alem nerden geliyor...
Merak edip dünyadan bir haberi varmıdır?
Diye sorarlar ona bir yaratan var mıdır?
Tabi var dedi yoksa biz burda olur muyduk?
Kendimizi intizam içinde bulur muyduk!..
Nasıl yani deyince, ben bir çobanım burda,
Sürümden yeller eser ben olmasaydım burda...
Peki hiç tereddütün yok mudur işleyişe?
Nasıl izin veriyor bunca elemli işe?
Sürü gibiyiz biz de yaratanın yanında,
Sürüye beni sorun, cevabını alın da!..
Ne bilirler acaba benim hakkımda onlar?
Elimdeki değneğin, kelbin ne gereği var?
Çobanın karşısında başlarını eğmişler,
Adam dağda çoban da güya onlar beğmişler!..