Çobanın Sitemi Şiiri - Hüseyin Güneş

ben ki ben insansız bozkırlarda kimsesiz bir çobanım
yayladır evim, yurdumdur köyüm

benzemez senin çiğnediğin topraklar
benim çiğnediklerime
tiksinme ve hatırla yeter,
parlak kundurana bulaşan çamur,
aslında sensin...
geniş caddelerine güvenip,
spotlu sokaklarına bakıp böbürlenmen niye?

ışıksız gecelerime ışık tutabilir misin?
yolumu aydınlatabilir misin?

ben ki ben, insansız bozkırlarda kimsesiz bir çobanım
yayladır evim, yurdumdur köyüm
yoğurduğum hamurum, ekmeğimdir
kavalımdır yüreğimin diğer yarısı
ikiye böleriz acılarımızı
yarısı benim, yarısı kavalımın...

Gizli sevda çekerim köyümden ayrı
özlerim nasır kokan ellerini,
başak rengi yüzünü...