Çobanın Çocukları Şiiri - Mustafa Çetinkaya

Yürürüz hızlı hızlı,
Bedenimizden boşalır soğuk bir ter
Kayraklı’dır orası, Çatalinler’in yan tarafı.
Çamlar hiç durmadan haykırır Katrancık biraz yukarısı.
Rüzgarın uğultusunda yanık bir türkü
Gelir uzaktan uzaktan babamın ıslığını andırır
Hala yüreğimizde yankılanır her gece yarısı.

Anımsarız her daim o çocukluk günlerini
Yuvarlarız Kayraklı’nın en yüksek yerinden
Her birimizde birer eskimiş traktör tekeri.
Bembeyaz her yan,kar yağmış, bembeyaz çadırın üzeri,
Hele bir de yağmur yağarsa görün siz bizleri
Keyifle ne oyunlar yaratırız ne oyunlar
Kardeş kardeşe kahraman yaparız her birimizi.

Hiç dayanamaz, için için sızlar yüreğimiz
Ölen oğlağın mezarını kaldırır,
Dikeriz baş ucuna uzun kayrak bir taş,
Ardından süzülür gözlerimizden birkaç damla yaş.

Odun ateşinde aydınlanan her akşamında gecenin,
Gölgemiz gezinir sarayımızın her köşesinde biliriz
Ve dersine çalışır çulun üzerinde çobanın çocukları
Güneşin doğuşunu anızlar arasında okul yolunda izleriz.